Elisa Nieves Barreiro

 

                               * INTROSPECÇOM *

 

 

Afundar estas maos na carne podre do cadáver que partilhamos

 

O cadáver do nosso amor, porque no dicionário só há palavras

 

para o medo, a dor, a perda,                                        -o medo à perda-

 

o auto-ódio, as mutilaçons, o suicídio, a morte.

 

A poesia.

 

Revolver tudo

 

e que as vísceras sejam uma prolongaçom dos nossos dedos.

 

Arrancar o coraçom e chuchar-lhe o sangue que abrolha da artéria.

 

Eis o prazer mais culpável: querer-nos como a raiva ao animal. 

 

_______

 

                            * SELBSTBEOBACHTUNG *

 

 

Versenke diese Hände in das verwesende Fleisch der Leiche, die wir uns teilen

 

Die Leiche unserer Liebe, denn im Wörterbuch gibt es nur Worte

 

für die Angst, der Schmerz, der Verlust                         -die Angst vor dem Verlust-

 

der Selbsthass, die Verstümmelungen, der Selbstmord, der Tod.

 

Poesie.

 

Alles umrühren

 

sodass die Eingeweide eine Verlängerung unserer Finger werden.

 

Das Herz ausreissen und das Blut saugen, das aus der Arterie fliesst.

 

 

Hier ist das schuldigste Vergnügen, uns zu lieben wie die Tollwut das Tier

 

 

 

 

 

______________________Texto e imaxe  de Elisa Nieves Barreiro

 

O poema na voz de Elisa Nieves Barreiro / Das Gedicht auf Galicisch durch Elisa Nieves Barreiro

Versión alemá por  Cristina González Rodríguez / Deutsche Version durch Cristina González Rodríguez


Esther Longina

 

Coa ferida e coa matemática, bailo.

 

Outra volta sonora en calquera coordenada,

dunha casa infinda,

co pelo enguedellado nos corpúsculos da luz,

 

líquida na suor, fluída na danza. 

 

Bailo.

 

Sen metrónomo, nin pasos de baile,

senón traxectoria aleatoria de brazos e graos.

Nin non sei bailar, nin bébedo corpo, rexeitando a orde imposta pola xente

ás marabillas que a natureza nos regala:

nin ramo de flores, nin xoia engarzada, nin partituras en caderno,

nada, eu bailo

 

e fago o corpo berro.

 

Só bendita desorde, modelo numérico caótico,

elipses de aire, vibrantes espirais bailadas.

 

Porque volverá o tempo

en que as poucas precaucións abonden,

quizais unha prehistoria de ciencia natural,

 

e os corpos serán voltas e,

outravolta,

formacións aladas.

 

_______

 

Mit der Wunde und der Mathematik tanze ich.

 

Eine weitere klangvolle Umdrehung an irgendeiner Koordinate

eines endlosen Hauses,

die Haare in Lichtteilchen zerzaust,

flüssig im Schweiss, fliessend im Tanz.

 

Tanze ich.

 

Ohne Metronom oder Tanzschritte,

nur zufällige Strecken von Armen und Graden.

Weder weiss ich wie man tanzt, noch bin ich betrunken, ablehnend die durchs Volk auferlegte Ordnung

der Wunder, die uns die Natur schenkt:

kein Blumenstrauss, kein gebundener Schmuck, keine Notenblätter,

nichts, ich tanze

 

und bringe meinen Körper zum Schreien.

 

Nur gesegnetes Durcheinander, chaotisches Zahlenmodell,

Ellipsen aus Luft, getanzte vibrierende Spiralen.

 

Weil die Zeit zurückkehren wird

in der wenige Vorsichtsmassnahmen genügen,

vielleicht eine Vorgeschichte der Naturwissenschaft

 

und die Körper werden zu Kreisen

und noch mal kreisen

geflügelte Formationen.

 

 

___________________________Texto e imaxe de Esther Longina

 

O poema na voz de Esther Longina / Das Gedicht auf Galicisch durch Esther Longina

Versión alemá por  Susana González / Deutsche Version durch Susana González


Lara Rodríguez

 

DEINE VERSE LESEN

MIT DER GIER DENEN

DIE MIT DER ZUNGE KÜSSEN

 

 

________________________________Texto e imaxe Lara Rodríguez

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

O poema na voz de Lara Rodríguez / Das Gedicht auf Galicisch durch Lara Rodríguez 

Versión alemá por Corinne Oppliger / Deutsche Version durch Corinne Oppliger


María Méndez Tojo

 

Viquinga

 

fende un raio con rudo desafío

queimando o seu escudo

racha a súa carne flamexante

pero ela non foxe

nas súas costas

percorre a extensión de vela

cruza a rosa dos ventos

sen compás

en diques de auga furiosa

non hai segredos nos poros

para a deusa do vento

o seu valente corpo

consome o mar profundo

 

_______

 

 

Kriegerin (Wikingerin)

 

schlägt ein Blitz mit grobem Trotz

ihr Schild verbrennend

ihr flammendes Fleisch reissend

aber sie flüchtet nicht

an ihrem Rücken

verläuft die Streckung des Segels

überquert die Windrose

ohne Kompass

in Deichen aus reissendem Wasser

es gibt keine Geheimnisse in den Poren

für die Windgöttin

ihr tapferer Körper

verzehrt die Tiefsee 

 

 

___________________________Texto e imaxe María Méndez Tojo

 

O poema na voz de María / Das Gedicht auf Galicisch durch María

Versión alemá de Katiuscia Marra  / Das Gedicht auf deutsch durch Katiuscia Marra 


Marta González 

Teño medo

 

Medo á fraxilidade

da miña alma

 

Á fría e húmida terra

nos meus ósos

 

Os silencios

Os vermes

E o estancamento do tempo

 

Medo a esa figura alongada

sen faciana

que camiña ao meu carón

agardando o seu momento

 

Sei que chegará

 

Mais ata entón

dareille as costas

ESA

AMIGA

SEPULCRAL

 

Intentando ser 

valente

un pouco máis

 

_______

 

Ich habe Angst

 

Angst vor der Zerbrechlichkeit

meiner Seele

 

Vor der kalten und feuchten Erde

an meinen Knochen

 

Die Stille

Die Würmer

Und der Stillstand der Zeit

 

Angst vor dieser länglichen Figur

ohne Gesicht

die an meiner Seite geht

wartend auf ihren Moment

 

Ich weiss er wird kommen

 

Aber bis dahin

werde ich ihr den Rücken kehren

DIESER

SEPULKRALE

FREUNDIN

 

Versuchend

weiterhin

mutig

 

zu sein

 

 

___________________________Texto e imaxe de Marta González

 

O poema na voz de Marta González / Das Gedicht auf Galicisch durch Marta González 

Versión alemá por Susana González / Deutsche Version durch Susana González


Xess Mondelo

Penso      Pénsote

 

Bebendo do orballo

                    cos pés pequenos

E mastigando a herba

                     coas dedas

Penso       Pénsote

Tan húmida

                     que me volvo braña

 

_______

 

Ich denke      Denke an dich

 

Vom Tau trinkend

              mit kleinen Füssen

Und das Gras kauend

                   mit den Zehen

Ich denke      Denke an dich

So feucht

                                                                                                                                                                             das ich Sumpfwiese werde

 

 

___________________________Texto e imaxe de Xess Mondelo

 

O poema na voz de Xess Mondelo / Das Gedicht auf Galicisch durch Xess Mondelo 

Versión alemá por Katiuscia Marra / Deutsche Version durch Katiuscia Marra